Geen woorden

De titel beloofd niet veel goeds, geen woorden. Maar er zijn ook geen woorden voor de ervaringen die ik vandaag heb opgedaan.

Om 5:30u ging de wekker, want we moesten om 6u in de ontbijtzaal zijn zodat we om 6:30u richting de St Pieter konden lopen.  We hadden daar om 7:15u een eucharistieviering en voordat je de security poortjes door bent, ben je al wel even verder. Dat was ook zeker het geval, want toen we het plein opliepen zagen we al een beste rij voor de poortjes. 7:15u hebben we dan ook niet gered, maar voor 7:30u werden we opgewacht door de pastoor en werden we naar beneden geleid, naar de kelder van de St Pieter.

Daar kregen we een kleine kapel toegewezen en hebben we genoten van een prachtige viering. Wat is het toch een ontzettend bijzondere ervaring om zo dicht bij de oorsprong de eucharistie te mogen vieren. Ik werd er gewoon emotioneel van. En dat niet alleen, ik mocht ook de eerste lezing lezen. Wie kan dat zeggen...

Na de viering werden we vriendelijk doch dringend (op z'n Italiaans) verzocht de kapel te verlaten omdat er alweer andere groepen klaar stonden om ook zo'n mooi moment te ervaren.

Eenmaal boven hadden we tot 14:30u eigen tijd. Er gingen er een paar naar de Engelenburcht of terug naar het hotel, het was nl. pas 9:00u en ook gingen er een paar naar koepel boven op de St Pieter. Ik was daar met Iris al geweest en toen ik dacht aan de weg daar naartoe kreeg ik weer weke knieën, dus ik ben in de kerk zelf gebleven. Ik heb alles geabsorbeerd wat er maar te zien was. Het graf van Petrus onder een immens baldakijn, de Pietà van Michel Angelo, de verschillende graven van de Pausen die in de kerk lagen en de plek waar het kinderkoor zingt. Ook was er een viering bezig bij het hoogaltaar waardoor een gedeelte van de kerk werd gevuld door orgelspel en mooie psalmen en gezangen. Dit heb ik gefilmd.

Na een tijd kwam ik Bep en Walter tegen en hebben we nog wat uitleg gekregen over de verschillende symbolen. Ook zijn we terug de kelder ingegaan waar o.a. het graf van Petrus van wat dichterbij hebben kunnen bekijken en natuurlijk het graf Benedictus de XVI. 

Weer was ik zo onder de indruk van de immense afmetingen van de kerk, dat is bijna niet op een foto te laten zien.

Nadat we toch wel heel veel gezien hadden zijn we op zoek gegaan naar een terrasje waar we een kopje koffie konden drinken. De rij mensen die de Sint Pieter in wilde, liep nu trouwens bijna rond het hele plein. Maar goed dat dat vanmorgen vroeg niet was. 

Onderweg naar de koffie zagen we dat de poort open stond naar de Friezenkerk. Deze zit redelijk verstopt en je moet eerst wat trappen beklimmen. Eenmaal daar werden we ontvangen door een alleraardigste man die ons net voor we weggingen nog een mooi dak- binnenplaatsje liet zien met zicht op een erg oude toren. Nu is oud in Rome natuurlijk geen uitzondering, maar het is toch leuk dat je, doordat je met een priester bent, op plekken komt die je anders niet zo snel ziet.

Ik heb in de kerk weer wat kaarsjes gebrand. Dat kon niet in de Sint Pieter, daarom nu maar gelijk 4. Dan zit je altijd goed.

Als het goed is hebben we in deze kerk zaterdag een viering, dus dit was vast een voorproefje.

Om de hoek vonden we een terrasje waar we koffie gedronken hebben. Dat hoef je voor de prijs niet te laten, want we waren voor 2 koffie en 1 cappuccino E4,00 kwijt. Dan kan je nog wel vaker trakteren.

Omdat we best nog veel tijd hadden voordat we op de afgesproken plek moesten zijn hebben we een wandeling gemaakt richting een restaurant voor de lunch. Deze was in de buurt van heel veel souvenirs winkeltjes en nog meer "pausen winkels". Ik heb weer prachtige dingen gezien, maar heb me ingehouden. Ik kan alleen niet beloven dat ik dat zot zaterdag volhou hoor.

Het restaurant lag heerlijk in de schaduw, dus hebben we buiten gegeten. Ik had een lekkere salade met zalm. Het was echt heel erg gezellig.

Zoals ik al schreef hadden we om 14:30u afgesproken aan de rand van het Pietersplein en zijn we met elkaar naar het Vaticaans museum gelopen. Daar stond onze gids Loes al op ons te wachten. Wat een geweldig mens was dat zeg. Ze vertelde de dingen zo heerlijk luchtig. Niet met allemaal jaartallen, maar echt met humor en lekker duidelijk.

In het museum kregen we allemaal een oortje waardoor we haar goed konden verstaan en zijn we de tocht door het museum begonnen om uiteindelijk in de Sixtijnse kapel te eindigen. Wat is er toch vreselijk veel om te zien. Echt te veel om alles goed te kunnen bekijken. Wat me het meest bij is gebleven is dat ze vertelde dat iedere paus zo z'n eigen ideeën had over het wonen. Ze begonnen met een huis aan de ene kant, de volgende paus wilde wel een buiten huis (Lees reusachtig buitenhuis. Op de foto is dat het gebouw waar de dennenappel voorstaat). De volgende wilde een overdekte gang van het huis naar het zomerhuis en ga zo maar door. Uiteindelijk waren er zo veel gebouwen dat het nu niet het Vaticaans museum is, maar museums.

Na heel veel zalen met beelden met afgehakte hoofden en andere afgehakte lichaamsdelen, schilderijen, wandkleden pauselijke vervoersmiddelen en nog veel meer, kwamen we uiteindelijk bij de Sixtijnse kapel uit. Loes vertelde over het conclaaf dat hier is als er een nieuwe paus gekozen moet worden en over de schoorsteen met de witte rook waar iedereen dan op zit te wachten. Deze schoorsteen zit niet op het dak hè. Nee, deze ligt ergens achteraf en wordt opgebouwd als het nodig is. Je kan dus zoeken tot je een ons weegt naar dat schoorsteentje, je vindt em niet.

Na de kapel restte ons alleen nog een gang terug waar veel Romeinse opgravingen zoals potten en kruiken stonden. En om 17:30u was de rondleiding weer voorbij. 

Ook hierna konden we onze eigen tijd weer indelen en omdat we er al bijna 12u op hadden zitten was ik er eigenlijk wel klaar mee. Daarom ben ik naar het hotel terug gelopen en doe ik helemaal niets meer vandaag.

Morgen gaat de wekker gelukkig pas om 7:30u, dus ik kan "uitslapen".

Slaap lekker voor straks en tot morgen.